A regueifa e o cantar ao desafío

A regueifa galega sitúase moi próxima ao cantar ao desafío dos seus irmáns do Miño, aínda que estes empregaban máis a zanfona que a concertina, un instrumento que se introduce en Portugal no século XIX.

Constitúe unha cantiga improvisada na que dúas ou máis persoas versan unha disputa sobre un tema determinado e intentan obter o maior aplauso do público. A regueifa, un tipo de bolo de pan, dá nome a esta forma de expresión musical, xa que esta competición era habitual durante as vodas, onde o vencedor era premiado con esta peza de pan.

No Miño, a tradición do cantar ao desafío nunca perdeu espazo e actualmente trátase dun gran reclamo, con novos cantareiros e cantareiras, en festivais, festas e romarías.

Á súa vez en Galiza, por mor da perda do uso da lingua galega nunha sociedade marcada polo abandono do rural, o xénero da regueifa case desaparece. A recente revalorización da cultura tradicional provocou o rexurdimento deste patrimonio inmaterial, mais deixou o espazo das romarías, festas e vodas. Os novos e novas intérpretes son mozos ilustrados, marcados polos estilos de vida urbanos.