Desde tempos inmemoriais, as familias da parroquia de Castro Laboreiro practicaron unha forma de vida moi singular, baseada no desprazamento estacional entre a estacións brandas e as inverneiras. Dúas veces ao ano, todos os parentes, animais e pertenzas, mudaban de casa segundo o clima da Serra da Peneda e o calendario relixioso. Por pobres que fosen, todas as familias tiñan dúas casas, moi semellantes en dignidade e dimensión. A singular arquitectura de Castro Laboreiro, froito desta práctica, ten características únicas a nivel nacional. Esta práctica do nomadismo aínda existe, mais está ao bordo da extinción polo despoboamento e o cambio climático. Pronto, esta forma de vida converterase en narración histórica con contornos de lenda.
bibliografia
- Malheiro, D. M. G. (2016, 15 marzo). RUL: Arquitectura de transumância : entre as brandas e inverneiras de Castro Laboreiro. http://repositorio.ulusiada.pt/handle/11067/2070
- Pinto, L. (2022). Castro Laboreiro: entre brandas e inverneiras. Madrid, España: Díaz de Santos.
Créditos da imaxe destacada
www.patrimoniodonorte.wordpress.com