Conta a lenda que nas augas do río Miño habitaban algo máis que lampreas: as feiticeiras. Con aparencia humana, pero de esencia sobrenatural, amedrentaban aos habitantes das localidades de Arbo e Melgaço, levando os pescadores e barqueiros que as provocaban (ou que por elas ficaban embelesados) para as profundidades do río. Noutras versións, cóntase que cando subían á superficie, na súa sedutora forma humana, perseguían mozos, rapaces e homes. O seu poder era tan grande que só bastaba abrir a boca na súa presenza para quedar posuído e sen alma. A única forma de cruzar o río era colocar un pequeno seixo ou moeda na boca, para non correr o risco de abrila na presenza das míticas criaturas. “Aqueles arriscados que se atrevían a cruzar a nado tiñan que meter na boca un coio que lles impedise falar por se unha feiticeira lles preguntaba algo durante a travesía”.
bibliografia
- Miranda, R. X. /. (2023). A Flor Da Auga / the Flower Water: Historias De Encantos, Mouros, Serpes E Cidades Mergulladas. Xerais De Galicia Edicions.
Créditos da imaxe destacada
Libro "A flor da auga" (Xerais, 2006) de Xosé Miranda e Antonio Reigosa