Lenda de Deu-La-Deu Martins

Durante as guerras entre o rei Fernando I de Portugal e Henrique II de Castela, Pedro Rodrigues Sarmento dirixiu o asedio da vila de Monção. Deuladeu Martins, muller do capitán xeral da vila Vasco Gomes de Abreu, foi unha das mulleres valentes da historia que amosou un corazón coraxoso e actuou como tal en tempos de perigo.

Infelizmente, a situación chegou a un punto no que a resistencia armada foi inútil e a fame estivo a piques de gañar. Deuladeu Martins, que repartía o pan que tiña entre os soldados para aprazar o inevitable, acabou sen case nada no seu celeiro. No entanto, a súa coraxe e determinación foron aínda máis evidentes nese momento. Ocorréuselle a idea de facer pan coa pouca cantidade de fariña que atopou e entregoullo aos sitiadores casteláns. Díxolles que podían ter máis se o necesitaban xa que estaban ben abastecidos. Esta acción sorprendeu aos inimigos, que pensaban que Monção tiña moitos máis víveres dos que en realidade tiña, e perderon a esperanza en sometelos. Como resultado, levantaron o cerco e marcharon.

Así, a Providencia, que adoita empregar xente común para facer grandes cousas, usou a Deuladeu Martins para salvar a Monção de caer en mans de inimigos despiadados. A súa valentía e determinación fixeron dela unha figura destacada na historia de Portugal.