O goianés

Forma dialectal do galego falada exclusivamente na localidade de Goián, en Tomiño. Atualmente, poucos habitantes de esta área continúan falándoo. Caracterízase pola ditongación dalgunhas vogais, isto é, a transformación dunha delas. Como ocorre no caso de “vello” no que o e deriva en ie “viello”. Presenta unha localización espacial con límites recoñecibles e estables e a súa supervivencia basicamente oral limita que existan textos onde poder estudalo, o que dificulta a súa conservación. De aí que cada falante sexa un tesouro a conservar. A orixe desta forma de fala non está clara, aínda que atualmente hai dúas hipóteses. A máis coñecida sinala a influencia dos colonos leoneses e asturianos afincados na zoa na Idade Media. Por outra banda, estudos nos últimos anos abogan por considerar que se trata dunha ditongación recente, orixinada só neste lugar e dentro do propio sistema lingüístico galego.